... عن الرضا عن آبائه علیهم السلام عن النبی صلی الله علیه و آله عن جبرئیل عن میکائیل عن اسرافیل عن الله جل جلاله انه قال:
انا الله لا اله الا انا خلقت الخلق بقدرتی فاخترت منهم من شئت من انبیایی و اخترت من جمیعهم محمدا صلی الله علیه و آله حبیبا و خلیلا و صفیا فبعثته رسولا الی خلقی و اصطفیت له علیا فجعلته له اخا و وصیا و وزیرا و مودیا عنه من بعده الی خلقی و خلیفتی علی عبادی لیبین لهم کتابی و یسیر فیهم بحکمی.
و جعلته العلم الهادی من الضلالة و بابی اوتی منه و بیتی الذی من دخله کان آمنا من ناری و حصنی الذی من لجا الیه حصنه من مکروه الدنیا و الآخرة و وجهی الذی من توجه الیه لم اصرف وجهی عنه و حجتی فی السماوات و الارضین علی جمیع من فیهم من خلقی.
لا اقبل عمل عامل منهم الا بالاقرار بولایته مع نبوة احود رسولی و هو یدی المبسوطة علی عبادی و هو النعمة التی انعمت بها علی من احببته من عبادی.
فمن احببته من عبادی و تولیته ، عرفته و معرفته و من ابغضته من عبادی ابغضته لانصرافه عن معرفته و ولایته.
فبعزتی حلفت و بجلالی اقسمت انه لا یتولی علیا عبد من عبادی و یعدل عن ولایته الا ابغضته و ادخلته النار و بئس المصیر.
امام رضا علیه السلام از پدرانش علیهم السلام از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و ایشان از جبرئیل و او از میکائیل و او از اسرافیل نقل می کنند که خداوند فرمود:
منم خدایی که جز من معبودی نیست، مخلوقات را با قدرت خود آفریدم، از بین آن ها پیامبرانی را برگزیدم و از میان پیامبران نیز محمد صلی الله علیه و آله را به عنوان حبیب و خلیل و صفی انتخاب کردم آن گاه او را به سوی مردم فرستادم و علی را به عنوان برادر و وصی و وزیر او قرار دادم تا بعد از محمد ، پیام رسان او به مردم و جانشین من باشد و قرآن مرا برای آنها بیان نماید و حکم مرا در میان آن ها اجرا کند.
من علی را به عنوان نشانه و پرچمی هدایتگر از گمراهی قرار دادم او دری است که مردم از آن در آیند او خانه من است که هر که داخل آن شود از آتش دوزخ من در امان باشد دژ محکم من استکه هر کس بدان پناه برد از بدی دنیا و آخرت محفوظ بماند او وجه من است که هر کس رو به او کند از او رو برنگردانم. او حجت من در آسمان ها و زمین است. تنها عمل کسانی را می پذیرم که به ولایت علی و رسالت احمد پیامبرم اقرار کند او دست گشاده ی من بر بندگان است او نعمتی است که به هریک از بندگانم که دوست داشتم دادم.
پس هر کس از بندگانم را که دوست داشتم ، دوستی و شناخت علی را نصیب او کردم و هر کدام از بندگانم را که دشمن دارم به خاطر این است که از دوستی و شناخت علی رو گردان است.
به عزت و جلال خودم سوگند خورده ام که هر کس علی را دوست بدارد او را از دوزخ دور سازم و وارد بهشت نمایم و هر کس او را دشمن بدارد و از ولایتش روی برگرداند من با او دشمنی نموده و او را داخل دوزخ نمایم که آنجا بد سرانجامی است.
امای صدوق مجلس 39 حدیث 10